Het toetsen van kennis?
In beroepsopleidingen is het afzonderlijk toetsen van ‘kennis’ een nogal betekenisloze meting. Bovendien weet men bij het afzonderlijk toetsen van ‘kennis’ nooit zeker of men ‘kennis’ meet dan wel ‘het geheugen’. Waar het werkelijk om moet gaan, is de toepassing van kennis.
Welnu, men kan studenten confronteren met opdrachten / vraagstukken / problemen, die zij uitsluitend met succes kunnen uitvoeren, respectievelijk oplossen indien zij over een bepaalde kennis beschikken. Als blijkt dat de studenten hun taak met succes hebben uitgevoerd, kan men concluderen dat zij kennelijk over die bepaalde kennis beschikken. Anders gezegd, men beoordeelt expliciet de toepassing van kennis en daardoor impliciet de kennis als zodanig.
Wel voorstelbaar is, dat men in de aanvang van een opleiding wil meten of studenten de vaktaal en -begrippen kennen. Dit is echter meer een vorm van begeleiding / een vorm van ‘achter de vodden aan zitten’ dan een assessment, waaraan men EC’s verbindt.
Robert Stapert, sinds jaar en dag als adviseur van Hobéon betrokken bij accreditaties in het hoger onderwijs, is naast onderwijsadviseur ook een begenadigd schrijver. Gedachten, haiku’s, balkonscènes en micro observaties, hij schudt ze zonder enige moeite uit zijn mouw, zo lijkt het. En het meest bijzondere van dit alles, hoe kort of lang ook de vertelling, zij bevat altijd een moraal. We leren ervan. Intern maken wij met grote regelmaat gebruik van de kennis die Rob in al die jaren heeft opgedaan en aan het papier heeft toevertrouwd. In een reeks van weblogs stellen wij zijn ideeën, zij het in iets aangepaste vorm, ook aan u ter beschikking. Om ze te omarmen. Om ze hartgrondig te verwerpen. Ter inspiratie. Kortom: doe er uw voordeel mee!